Een andere blik

Inzicht van het oude- voor het nieuwe jaar

Het kan toch niet!

Vorige week ging mijn Mac kapot. Ik wilde graag een blog schrijven voor de feestdagen om lieve vrienden, familie en mijn fijne klanten iets liefs te sturen. Maar ik kon niet verder. Hoe frustrerend! Uiteindelijk pakte ik pen en papier en begon te schrijven… Ik besefte me hoe fijn het is dat dat ook gewoon altijd kan en hoe dat pas opvalt als iets op de normale manier niet meer gaat.

Mijn Mac lijkt wel een beetje op 2020. Dingen die we voor lief namen, die we als ‘gewoon’, ‘normaal’ of ‘vanzelfsprekend’ beschouwden… waren dat opeens niet meer. We werden gedwongen na te denken over bijna alles. Over simpele dingen zoals boodschappen doen, of op bezoek gaan bij je lieve opa of tante. Zelfs naar school of naar je werkplek gaan, of even sporten was niet meer vanzelfsprekend. Hoe frustrerend! En die frustratie is zichtbaar geweest. En voelbaar. Bij bijna iedereen, in misschien wel de hele wereld. Want waar de buitenwereld een heel stuk kleiner werd, kwam onze binnenwereld onder een vergrootglas. Een heleboel bezigheden wat normaal gesproken zorgt voor afleiding, ontspanning, een uitlaatklep of opvulling… was er even niet meer. 2020 vroeg ons te kijken naar wat er overbleef, wanneer feestjes, verjaardagen, al die afspraken en to-do’s even niet meer aan de orde waren.

Wat blijft er over?

Daar zit je dan. Met je gezin, of met niemand. Heeft je leven dan nog dezelfde glans? Of is in de familie chaos of stille ruimte, je oog gevallen op ongeziene pijntjes of monsters die je liever terug zou stoppen? Kijk je de andere kant op, ga je geforceerd op zoek naar andere manieren van afleiding? Of, kun je de ongemak aankijken? Wat heeft 2020 jou laten zien in jezelf? Het afgelopen jaar leert ons een belangrijke levensles. Verandering. Want als er één ding vast staat in het leven, is het wel verandering. Ook al hebben we het liefst controle, door het hele jaar vol te plannen en ons vasthouden aan wat we kennen… heeft dit jaar ons laten zien dat niets vast staat. Dat je weinig grip hebt op wat er om je heen gebeurt. En wanneer je daarmee leert omgaan, leer je misschien wel de belangrijkste les van je leven. 2020 vroeg ons om vindingrijkheid. Te dansen in de regen. Te springen in plassen vol modder en te roeien. Te roeien met de riemen die je op dat moment hebt, want ook de betrouwbaarheid van de riemen verandert.

2020 was geen jaar van ‘meer’, ‘beter’, ‘sneller’ en ‘krijgen wat je wilt’. Het was het jaar van zien wat je al hebt. Waarderen wat er is, en je beseffen dat de dingen die het leven écht glans geven, in jezelf zitten. In je bewustzijn. Dat de kleinste, meest simpele dingen vaak heel groot beleefd worden binnen onszelf.

Anders kijken

Toen ik lang genoeg gefrustreerd was geweest op die verdomde Mac en mijn blog niet digitaal kon laten nakijken en versturen, las ik dit mooie verhaal die Loes van Stratum had gedeeld. Wat ZIE jij weer, nu 2020 je vroeg te kijken? Spreek het uit, naar jezelf én naar anderen. Want wanneer we het feest van waardering en tevredenheid kunnen vieren met elkaar, zal het leven een stukje lichter worden. En dat is iets wat iedereen kan gebruiken. Zeker nu. De tekst die ik inmiddels handmatig geschreven had, dekte niet de lading! Wat een geluk dat ik dat niet heb kunnen versturen, en dat ik nog kans had te uiten wat ik precies met je wilde delen. What she said. DIT wilde ik zeggen tegen iedereen die me lief is, dit is de juiste boodschap voor 2021! Dat ik überhaupt ook gewoon pen en papier altijd kan gebruiken, dat ik nu de tijd heb om dat te doen, en dan nog een keer maar beter! 2020 heeft me laten zien dat beperkingen ook bevrijdend kunnen zijn. Ik zie helderder wat en wie er wel is in mijn leven. Zonder de vanzelfsprekende vermaakerij, verplichtingen en afleiding zie ik de waarde van mijn tijd. Ik wordt gedwongen om bijna alles anders aan te kijken! Lieve lezer, geniet van de dingen die er wel zijn in 2021! Maak het licht, gezellig, en fijn. Maak mooie herinneringen. Blijf niet staan bij de verwarring, bij de frustratie dat het niet kan zoals het het altijd gegaan is. Sta stil bij de kleine, fijne dingen omdat je ze zo enorm kan waarderen. Jij ziet en waardeert wat er is in dat moment, en dat blijft voor altijd in jou. Ik hef mijn pen en papier en bedank jullie met een welgemeende PROOST. Dikke zoen